آدولف هيتلر (به آلماني: Adolf Hitler) (دربارهٔ اين پرونده تلفظ راهنما·اطلاعات) (زاده ۲۰ آوريل ۱۸۸۹ – درگذشته ۳۰ آوريل ۱۹۴۵) رهبر كاريزماتيك حزب ناسيونال‌سوسياليست كارگران آلمان (حزب نازي) بود. او بين سال‌هاي ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ صدر اعظم آلمان و از ۱۹۳۴ به بعد، هم‌زمان در مقام پيشواي رايش آلمان بزرگ نيز حكومت كرد.[۱] وي در يك خانوادهٔ آلماني زبان در اتريش متولد شد.
هيتلر به عنوان يك كهنه‌سرباز نشان‌دار جنگ جهاني اول در سال ۱۹۲۰ به حزب نازي پيوست. او در سال ۱۹۲۱ به رياست آن رسيد. او در نوامبر ۱۹۲۳ به خاطر شركت در كودتايي نافرجام معروف به «كودتاي آب‌جوفروشي مونيخ» به تحمل ۵ سال زندان محكوم شد. او در همين دوران كتاب نبرد من را نوشت. او پس از آزادي از زندان، با ترويج ايده‌هاي ملي‌گرايي، ضدكمونيستي، يهودستيزي و ايراد سخنراني‌هاي پرشور بر ضد پيمان ورساي، حاميان بسياري در كشور آلمان به‌دست آورد. هيتلر در سال ۱۹۳۳ از سوي پاول فن هيندنبورگ به مقام صدراعظمي آلمان منصوب شد. مجموعهٔ ارتشي-صنعتي آلمان در زمان صدارت وي توانست قواي تحليل‌رفتهٔ اين كشور را بازسازي كرده و آن را تبديل به يكي از قدرت‌هاي برتر اروپا در زمان خود كند. هيتلر سياست خارجي خود را با هدف سياست لبنسراوم دنبال نمود و يكي از دلايل نخست و عمدهٔ وقوع جنگ جهاني دوم تهاجم به لهستان در ۱۹۳۹ بود كه در نتيجه، بريتانيا و فرانسه به آلمان اعلام جنگ كردند؛ جنگي كه بين دو قدرت نيروهاي محور و نيروهاي متفقين درگرفت و در طي اين مدت اروپا و همچنين ساير نقاط دنيا شاهد ويراني‌ها و تلفات بسيار بود. اگرچه در عرض سه سال، آلمان و نيروهاي متحدش بيشتر مناطق اروپا، بخش‌هاي قابل‌توجهي از آفريقا، شرق آسيا، و اقيانوسيه را اشغال كردند، اما نيروهاي متفقين از سال ۱۹۴۲ به بعد، از نيروهاي آلمان نازي، پيشي گرفتند و در سال ۱۹۴۵، رايش آلمان بزرگ را از هر سو محاصره كردند.
هيتلر در ۲۹ آوريل ۱۹۴۵ در روزهاي پايانيِ نبرد برلين، با اوا براون كه براي سال‌هاي طولاني معشوقهٔ او بود ازدواج كرد. در ۳۰ آوريل، يعني يك روز پس از ازدواجش، به همراه همسرش خودكشي كرد.
یکشنبه ۱۰ دی ۹۶ ۰۱:۴۷ ۱۱۸ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است