در اوت ۱۹۱۴ جنگ جهاني اول آغاز و هيتلر براي لشكر باواريا داوطلب شد. او يك سرباز وظيفه فعال بود كه به عنوان پيغام آور در فرانسه و بلژيك در معرض ديد آتش دشمن خدمت كرد. اگر چه خدمت هيتلر قابل تقدير بود ولي به خاطر اين كه تابعت آلماني او مفقود شده بود هرگز به بالاتر از سرجوخه ترفيع نيافت. او دوبار براي شجاعت در جنگ، نشان مدال صليب آهني درجه دو، در دسامبر ۱۹۱۴، و مدال صليب آهني درجه يك كه به ندرت به سرجوخه‌ها اعطا مي‌شود، در اوت ۱۹۱۸ را دريافت كرد. در مدت جنگ هيتلر يك آلماني ملي‌گرا شد، هرچند او تا سال ۱۹۳۲ تابعيت آلماني نداشت. او در مدت خدمت سربازي اش نقاشي‌هاي روزنامه ارتش را نيز مي‌كشيد اما در سال ۱۹۱۶ از ناحيه پاي چپ دچار زخمي شد و مدال جانبازان را نيز دريافت كرد و پس از بهبودي دوباره به جبهه بازگشت.[۹] وقتي كه مردم اعتقاد به شكست ناپذيري ارتش قدرتمند امپراطوري آلمان داشتند، اما آلمان در نوامبر سال ۱۹۱۸ در جبهه غرب تسليم شد. هيتلر با شنيدن خبر تسليم شدن آلمان، دچار شوك شديدي شد. او در آن زمان به خاطر مصدوميت حمله شيميايي به وسيله گاز خردل در بيمارستان صحرايي بود و به‌طور موقت دچار نابينايي شده بود. مانند بسياري از ميهن پرستان، ملي گرايان، او سياستمداران غيرنظامي و يهوديان و كمونيست‌ها را در تسليم شدن آلمان مقصر مي‌دانست.
یکشنبه ۱۰ دی ۹۶ ۰۱:۵۰ ۱۱۷ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است